-
1 oliva
-
2 coalesco
co-alēsco, coaluī, coalitum, ere (com u. alesco), zusammenwachsen, I) verwachsen, a) v. Körperteilen usw., interdum inter se palpebrae coalescunt, Cels. 7, 7, 6 in. – u. v. Steinen, saxa vides solā colescere (= coalescere) calce, durch K. allein sich verbinden, Lucr. 6, 1068: simul autem aes et ea arena ab ignis vehementia confervescendo coaluerint, sich verbinden (sich amalgamieren), Vitr. 7, 11, 1. – u. im Bilde, octingentorum annorum fortunā disciplināque haec compages coaluit, hat sich dieses Fugwerk zu einem Ganzen ineinander gefügt, Tac.: coalescentes conditiones pacis discussit ac rupit, die sich einigenden, Vell. – bes. v. Parteien, noch getrennten Gemütern u. dgl., verschmelzen, sich einigen, hi (Troiani et Aborigines) incredibile memoratu est quam facile coaluerint, Sall.: sic brevi spatio novi veteresque (milites) coaluere, Sall. – m. Ang. womit? durch cum m. Abl., ut cum patribus coalescant plebis animi, Liv. – m. Ang. in od. zu was? durch in od. (selten) ad m. Akk., multitudo coalescit in populi unius corpus, Liv.: nec exercitus linguis moribusque dissonos in hunc consensum potuisse coalescere, Tac.: disiectos ne animo quidem satis ad obsequium coaluisse, Tac. – m. Ang. wodurch? durch Abl., brevi tantā concordiā coaluerant omnium animi, ut etc., Liv. – v. Worten, Lauten, compositae (voces) e duobus quasi corporibus coalescunt, ut maleficus, Quint. 1, 5, 65. – m. Ang. in od. zu was? durch in m. Akk., quia subiecta sibi vocalis in unum sonum coalescere et confundi nequiret, Quint. 1, 7, 26. – b) v. Gewächsen (Bäumen, Pfropfreisern, Stecklingen), sowohl mit dem Stamme verwachsen, ne prius exarescat surculus quam coalescat, Varr.: id sarmentum sic depressum citius coalescit, Col.: m. Ang. womit? durch Dat., ficus coalescit olivae, Col.: m. Ang. woran? durch in m. Abl., dum novus in viridi coalescit cortice ramus, Ov. – als mit dem Boden bekleiben, Wurzel fassen, einwurzeln, palma (translata) coalescit, Suet.: m. Ang. womit? durch cum m. Abl., arbor coalescit cum terra, ICt.: m. Ang. wo? durch bl. Abl. od. durch in m. Abl., inter m. Akk., triticum sicco loco melius coalescit, Col.: plantae, quae terrā coalescunt, ICt.: in eo loco grandis ilex coaluerat inter saxa, Sall. – im Bilde, wie Wurzel fassen, einwurzeln = Festigkeit gewinnen, sich befestigen, gedeihen, erstarken, in insula tum primum novā pace coalescente, Liv.: dum Galbae auctoritas fluxa, Pisonis nondum coaluisset, Tac.: m. Ang. wodurch? durch Abl., ita rem concordiā coalescere posse, Liv.: eloquentia coalescere nequit nisi sociatā tradentis et accipientis concordiā, Quint.: coalitam libertate irreverentiam eo prorupisse, Tac. – c) v. zerrissenen Gliedern u. Wunden, sich wieder zusammenziehen, -zusammenschließen, ver wachsen, cilium vulnere aliquo diductum non coalescit, Plin.: a partu coalescit vulnus, Plin. – im Bilde, coalescentibus reipublicae membris, Vell. 2, 90, 1: vixdum coalescens foventis regnum, dessen Wunden sich kaum zu schließen anfangen, Liv. 29, 31, 3. – II) zusammenwachsen, sich gestalten, tenerum, modo coalescens corpusculum (v. Embryo), Sen. ep. 124, 10: nihil interesse putat, cuius in corpore cuiusque ex sanguine concretus homo et coalitus sit, Gell. 12, 1, 11: sphaerarum vero ingenium ex igni coalitum et fabricatum, Apul. de dogm. Plat. 1, 11. – / Partiz. coalitus zuerst bei Tac., s. Nipperd. Tac. ann. 14, 1. – zsgz. colescere, wovon colescat, Varr. r. r. 1, 41, 2: coluerunt, Lucr. 2, 1061: Infin. colescere, Lucr. 6, 1068.
-
3 coalesco
co-alēsco, coaluī, coalitum, ere (com u. alesco), zusammenwachsen, I) verwachsen, a) v. Körperteilen usw., interdum inter se palpebrae coalescunt, Cels. 7, 7, 6 in. – u. v. Steinen, saxa vides solā colescere (= coalescere) calce, durch K. allein sich verbinden, Lucr. 6, 1068: simul autem aes et ea arena ab ignis vehementia confervescendo coaluerint, sich verbinden (sich amalgamieren), Vitr. 7, 11, 1. – u. im Bilde, octingentorum annorum fortunā disciplināque haec compages coaluit, hat sich dieses Fugwerk zu einem Ganzen ineinander gefügt, Tac.: coalescentes conditiones pacis discussit ac rupit, die sich einigenden, Vell. – bes. v. Parteien, noch getrennten Gemütern u. dgl., verschmelzen, sich einigen, hi (Troiani et Aborigines) incredibile memoratu est quam facile coaluerint, Sall.: sic brevi spatio novi veteresque (milites) coaluere, Sall. – m. Ang. womit? durch cum m. Abl., ut cum patribus coalescant plebis animi, Liv. – m. Ang. in od. zu was? durch in od. (selten) ad m. Akk., multitudo coalescit in populi unius corpus, Liv.: nec exercitus linguis moribusque dissonos in hunc consensum potuisse coalescere, Tac.: disiectos ne animo quidem satis ad obsequium coaluisse, Tac. – m. Ang. wodurch? durch Abl., brevi tantā concordiā coaluerant omnium animi, ut etc., Liv. – v. Worten, Lauten, compositae (voces) e duobus quasi corpori-————bus coalescunt, ut maleficus, Quint. 1, 5, 65. – m. Ang. in od. zu was? durch in m. Akk., quia subiecta sibi vocalis in unum sonum coalescere et confundi nequiret, Quint. 1, 7, 26. – b) v. Gewächsen (Bäumen, Pfropfreisern, Stecklingen), sowohl mit dem Stamme verwachsen, ne prius exarescat surculus quam coalescat, Varr.: id sarmentum sic depressum citius coalescit, Col.: m. Ang. womit? durch Dat., ficus coalescit olivae, Col.: m. Ang. woran? durch in m. Abl., dum novus in viridi coalescit cortice ramus, Ov. – als mit dem Boden bekleiben, Wurzel fassen, einwurzeln, palma (translata) coalescit, Suet.: m. Ang. womit? durch cum m. Abl., arbor coalescit cum terra, ICt.: m. Ang. wo? durch bl. Abl. od. durch in m. Abl., inter m. Akk., triticum sicco loco melius coalescit, Col.: plantae, quae terrā coalescunt, ICt.: in eo loco grandis ilex coaluerat inter saxa, Sall. – im Bilde, wie Wurzel fassen, einwurzeln = Festigkeit gewinnen, sich befestigen, gedeihen, erstarken, in insula tum primum novā pace coalescente, Liv.: dum Galbae auctoritas fluxa, Pisonis nondum coaluisset, Tac.: m. Ang. wodurch? durch Abl., ita rem concordiā coalescere posse, Liv.: eloquentia coalescere nequit nisi sociatā tradentis et accipientis concordiā, Quint.: coalitam libertate irreverentiam eo prorupisse, Tac. – c) v. zerrissenen Gliedern u. Wunden, sich wieder zusammenziehen, -zusammenschließen, ver-————wachsen, cilium vulnere aliquo diductum non coalescit, Plin.: a partu coalescit vulnus, Plin. – im Bilde, coalescentibus reipublicae membris, Vell. 2, 90, 1: vixdum coalescens foventis regnum, dessen Wunden sich kaum zu schließen anfangen, Liv. 29, 31, 3. – II) zusammenwachsen, sich gestalten, tenerum, modo coalescens corpusculum (v. Embryo), Sen. ep. 124, 10: nihil interesse putat, cuius in corpore cuiusque ex sanguine concretus homo et coalitus sit, Gell. 12, 1, 11: sphaerarum vero ingenium ex igni coalitum et fabricatum, Apul. de dogm. Plat. 1, 11. – ⇒ Partiz. coalitus zuerst bei Tac., s. Nipperd. Tac. ann. 14, 1. – zsgz. colescere, wovon colescat, Varr. r. r. 1, 41, 2: coluerunt, Lucr. 2, 1061: Infin. colescere, Lucr. 6, 1068.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > coalesco
-
4 silvester
silvestris ( silvester, Plin. 14, 16, 19, § 110; Col. 1, praef. 25; Sen. Hippol. 460; also written sylv-), e (collat. form, dat. SILVANO SILVESTRO, Inscr. Orell. 4990; gen. plur. sync. silvestrum, Att. Trag. Rel. v. 256 Rib.), adj. [silva].I.Of or belonging to a wood or forest, overgrown with woods, wooded, woody (class.;II.syn. saltuosus): collis silvestris,
Caes. B. G. 2, 18:mons,
Varr. R. R. 1, 12, 1; Cic. N. D. 2, 53, 132:locus,
id. Lael. 19, 68; Caes. B. G. 5, 19; 6, 34; 7, 35; Liv. 27, 26, 7:saltus,
Curt. 4, 3, 21:antra,
Ov. M. 13, 47:ager,
Col. 11, 2, 52; Hor. Ep. 2, 2, 186:via (with inculta),
Cic. Brut. 74, 259:silvestris et montuosus situs (opp. campestris),
Col. 7, 2, 3:silvestria saecla ferarum,
Lucr. 5, 965; cf. id. 5, 1410:belua,
i. e. a she-wolf, Cic. Rep. 2, 2, 4;hence also: uber,
i. e. of a she-wolf, Prop. 3, 9 (4, 8), 51:homines,
living in woods, foresters, Hor. A. P. 391:numen, sphinx,
Plin. 36, 12, 17, § 77 (Jahn reads de quā siluere):bellum,
Lucr. 5, 1244:silvestri nata sub umbrā fraga,
Ov. M. 13, 815: silvestria virgulta, i. e. foresttrees (opp. prolem olivae), Verg. G. 2, 2.— Subst.: silvestrĭa, ĭum, woodlands, forest:an culta ex silvestribus facere potui,
Liv. 38, 49, 7; Plin. 25, 7, 33, § 70.—Transf.A.Of plants and animals, growing wild, wild:B.tauri,
Plin. 8, 21, 30, § 74:arietes (with feri),
Col. 7, 2, 4:gallinae,
id. 7, 8, 12:arbor,
Verg. E. 3, 70:arbores silvestres ac ferae,
Col. 3, 1, 2:pruni,
id. 2, 2, 20:faba,
Plin. 18, 12, 30, § 121:mel,
id. 11, 16, 15, § 41; Vulg. Matt. 3, 4:cicer,
Plin. 22, 25, 72, § 148:oliva,
Ov. M. 2, 681:corna,
Hor. S. 2, 2, 57 et saep.— Comp.:silvestriora omnia tardiora,
Plin. 16, 27, 50, § 116; 22, 25, 71, § 146.— -
5 silvestria
silvestris ( silvester, Plin. 14, 16, 19, § 110; Col. 1, praef. 25; Sen. Hippol. 460; also written sylv-), e (collat. form, dat. SILVANO SILVESTRO, Inscr. Orell. 4990; gen. plur. sync. silvestrum, Att. Trag. Rel. v. 256 Rib.), adj. [silva].I.Of or belonging to a wood or forest, overgrown with woods, wooded, woody (class.;II.syn. saltuosus): collis silvestris,
Caes. B. G. 2, 18:mons,
Varr. R. R. 1, 12, 1; Cic. N. D. 2, 53, 132:locus,
id. Lael. 19, 68; Caes. B. G. 5, 19; 6, 34; 7, 35; Liv. 27, 26, 7:saltus,
Curt. 4, 3, 21:antra,
Ov. M. 13, 47:ager,
Col. 11, 2, 52; Hor. Ep. 2, 2, 186:via (with inculta),
Cic. Brut. 74, 259:silvestris et montuosus situs (opp. campestris),
Col. 7, 2, 3:silvestria saecla ferarum,
Lucr. 5, 965; cf. id. 5, 1410:belua,
i. e. a she-wolf, Cic. Rep. 2, 2, 4;hence also: uber,
i. e. of a she-wolf, Prop. 3, 9 (4, 8), 51:homines,
living in woods, foresters, Hor. A. P. 391:numen, sphinx,
Plin. 36, 12, 17, § 77 (Jahn reads de quā siluere):bellum,
Lucr. 5, 1244:silvestri nata sub umbrā fraga,
Ov. M. 13, 815: silvestria virgulta, i. e. foresttrees (opp. prolem olivae), Verg. G. 2, 2.— Subst.: silvestrĭa, ĭum, woodlands, forest:an culta ex silvestribus facere potui,
Liv. 38, 49, 7; Plin. 25, 7, 33, § 70.—Transf.A.Of plants and animals, growing wild, wild:B.tauri,
Plin. 8, 21, 30, § 74:arietes (with feri),
Col. 7, 2, 4:gallinae,
id. 7, 8, 12:arbor,
Verg. E. 3, 70:arbores silvestres ac ferae,
Col. 3, 1, 2:pruni,
id. 2, 2, 20:faba,
Plin. 18, 12, 30, § 121:mel,
id. 11, 16, 15, § 41; Vulg. Matt. 3, 4:cicer,
Plin. 22, 25, 72, § 148:oliva,
Ov. M. 2, 681:corna,
Hor. S. 2, 2, 57 et saep.— Comp.:silvestriora omnia tardiora,
Plin. 16, 27, 50, § 116; 22, 25, 71, § 146.— -
6 silvestris
silvestris ( silvester, Plin. 14, 16, 19, § 110; Col. 1, praef. 25; Sen. Hippol. 460; also written sylv-), e (collat. form, dat. SILVANO SILVESTRO, Inscr. Orell. 4990; gen. plur. sync. silvestrum, Att. Trag. Rel. v. 256 Rib.), adj. [silva].I.Of or belonging to a wood or forest, overgrown with woods, wooded, woody (class.;II.syn. saltuosus): collis silvestris,
Caes. B. G. 2, 18:mons,
Varr. R. R. 1, 12, 1; Cic. N. D. 2, 53, 132:locus,
id. Lael. 19, 68; Caes. B. G. 5, 19; 6, 34; 7, 35; Liv. 27, 26, 7:saltus,
Curt. 4, 3, 21:antra,
Ov. M. 13, 47:ager,
Col. 11, 2, 52; Hor. Ep. 2, 2, 186:via (with inculta),
Cic. Brut. 74, 259:silvestris et montuosus situs (opp. campestris),
Col. 7, 2, 3:silvestria saecla ferarum,
Lucr. 5, 965; cf. id. 5, 1410:belua,
i. e. a she-wolf, Cic. Rep. 2, 2, 4;hence also: uber,
i. e. of a she-wolf, Prop. 3, 9 (4, 8), 51:homines,
living in woods, foresters, Hor. A. P. 391:numen, sphinx,
Plin. 36, 12, 17, § 77 (Jahn reads de quā siluere):bellum,
Lucr. 5, 1244:silvestri nata sub umbrā fraga,
Ov. M. 13, 815: silvestria virgulta, i. e. foresttrees (opp. prolem olivae), Verg. G. 2, 2.— Subst.: silvestrĭa, ĭum, woodlands, forest:an culta ex silvestribus facere potui,
Liv. 38, 49, 7; Plin. 25, 7, 33, § 70.—Transf.A.Of plants and animals, growing wild, wild:B.tauri,
Plin. 8, 21, 30, § 74:arietes (with feri),
Col. 7, 2, 4:gallinae,
id. 7, 8, 12:arbor,
Verg. E. 3, 70:arbores silvestres ac ferae,
Col. 3, 1, 2:pruni,
id. 2, 2, 20:faba,
Plin. 18, 12, 30, § 121:mel,
id. 11, 16, 15, § 41; Vulg. Matt. 3, 4:cicer,
Plin. 22, 25, 72, § 148:oliva,
Ov. M. 2, 681:corna,
Hor. S. 2, 2, 57 et saep.— Comp.:silvestriora omnia tardiora,
Plin. 16, 27, 50, § 116; 22, 25, 71, § 146.— -
7 sylvester
silvestris ( silvester, Plin. 14, 16, 19, § 110; Col. 1, praef. 25; Sen. Hippol. 460; also written sylv-), e (collat. form, dat. SILVANO SILVESTRO, Inscr. Orell. 4990; gen. plur. sync. silvestrum, Att. Trag. Rel. v. 256 Rib.), adj. [silva].I.Of or belonging to a wood or forest, overgrown with woods, wooded, woody (class.;II.syn. saltuosus): collis silvestris,
Caes. B. G. 2, 18:mons,
Varr. R. R. 1, 12, 1; Cic. N. D. 2, 53, 132:locus,
id. Lael. 19, 68; Caes. B. G. 5, 19; 6, 34; 7, 35; Liv. 27, 26, 7:saltus,
Curt. 4, 3, 21:antra,
Ov. M. 13, 47:ager,
Col. 11, 2, 52; Hor. Ep. 2, 2, 186:via (with inculta),
Cic. Brut. 74, 259:silvestris et montuosus situs (opp. campestris),
Col. 7, 2, 3:silvestria saecla ferarum,
Lucr. 5, 965; cf. id. 5, 1410:belua,
i. e. a she-wolf, Cic. Rep. 2, 2, 4;hence also: uber,
i. e. of a she-wolf, Prop. 3, 9 (4, 8), 51:homines,
living in woods, foresters, Hor. A. P. 391:numen, sphinx,
Plin. 36, 12, 17, § 77 (Jahn reads de quā siluere):bellum,
Lucr. 5, 1244:silvestri nata sub umbrā fraga,
Ov. M. 13, 815: silvestria virgulta, i. e. foresttrees (opp. prolem olivae), Verg. G. 2, 2.— Subst.: silvestrĭa, ĭum, woodlands, forest:an culta ex silvestribus facere potui,
Liv. 38, 49, 7; Plin. 25, 7, 33, § 70.—Transf.A.Of plants and animals, growing wild, wild:B.tauri,
Plin. 8, 21, 30, § 74:arietes (with feri),
Col. 7, 2, 4:gallinae,
id. 7, 8, 12:arbor,
Verg. E. 3, 70:arbores silvestres ac ferae,
Col. 3, 1, 2:pruni,
id. 2, 2, 20:faba,
Plin. 18, 12, 30, § 121:mel,
id. 11, 16, 15, § 41; Vulg. Matt. 3, 4:cicer,
Plin. 22, 25, 72, § 148:oliva,
Ov. M. 2, 681:corna,
Hor. S. 2, 2, 57 et saep.— Comp.:silvestriora omnia tardiora,
Plin. 16, 27, 50, § 116; 22, 25, 71, § 146.—
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский